Stukjes

Ik heb het geprobeerd hoor. Nou, het is net wat ik dacht. Niet te eten. Pindakaas met stukjes. Ik moest wel, want de pot met gewone pindakaas was ineens gekrompen naar 500g, maar dan voor dezelfde prijs als die 600g. Dat speelde zich allemaal af, vlak na mijn berichtje over pindakaas en inflatie. Het lijkt haast of ze luisteren. Voor het geval dat echt zo is, zeg ik het nog maar even duidelijk. Stukjes: Getsie.
So much for adaptive preferences.* Er zijn mensen die denken dat je je smaak naar gelieven aan kan passen maar ík kan mijn smaak hier écht níet op aanpassen. Het smaakt naar pindakaas maar dan alsof iemand er allemaal vieze stukjes in heeft gestopt.
De vraag is dus of je in uiterste nood echt álles eet. Zou je na dagen in de woestijn rondzwerven en dan rondstruinend uitkomen bij een potje met pindakaas met stukjes… zou je het toch eten? Ik kan natuurlijk hard roepen van niet maar het vervelende is dat het argument hongerwinter of verblijf in de woestijn zich alleen maar proefondervindelijk laat weerleggen.
Ergens in deze wereld moet een ethicus zich gewoon opofferen om dit morele gelijk te halen; hij zou dagen op zijn knieën door de woestijn kruipen, met in zijn kielzog een hand vol welvaartseconomen. Dan zou hij de gedropte pot met pindakaas te moeten laten voor wat ie is en is het verschil in inzicht voorgoed beslechten. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat zou doen. Maar geen ethicus heeft een woestijn in zijn broekzak om dit onmiddellijk inzichtelijk te maken.
Dat adaptive preferences onweerlegbare nonsens is, is misschien waarschijnlijker aan de hand van preferenties waarin mensen wat standvastiger zijn. De adaptive preferences theory doet ook opgeld voor Lieve Lita. Als Lita aangeeft je “way niet leuk genoeg” te vinden, heb je dan ook adaptive preferences? Zwak je dan af tot het niveau van Linke Loetje?
De theorie van adaptive preferences veronderstelt dat die negatieve spiraal van adaptive preferences door te zetten valt. Ik zou daar zelf toch niet aan meewerken. Als ik Loetje was, dan zou ik namelijk zeggen dat die ethicus op het dak kon gaan zitten met zijn adaptive preferences. Graag of niet! Dat kan die pindakaas met stukjes natuurlijk niet zeggen.

En meteen popt er weer een ethisch dilemma op. Is het oirbaar om die pot met stukjes weg te gooien? Ik heb er een boterham uitgehaald maar op gaat íe beslist niet. Maar eten weggooien, dat is zonde. De kindertjes in Afrika kunnen daar een week van eten en in de hongerwinter maal je niet om stukjes.
Ik wil ook wel alleen de stukjes weggooien maar er zijn echt heel veel stukjes per kubieke milimeter.

*= Laatst verdedigd door Bruckner 2009