Tweekantige dubbele moraal van scheiden

De tweekantige dubbele moraal blijkt niet alleen uit het aantal mannenslachtoffers van misbruik, die er moeten zijn maar vakkundig hun mond houden. Dat blijkt ook uit de moeite die mannen hebben om relaties te verbreken. Dan heb je je vrouw “in de steek gelaten”, ben je nalatig in je mannenplicht en een beest dat alleen aan zichzelf denkt. Terwijl een vrouw kan weggaan, als de relatie gewoon niet meer werkt.

Tweeduizend jaar geleden konden vrouwen in het donker niet alleen veilig naar huis lopen. In Marokko kan dat nog steeds niet.Vrouwen hebben daar slecht onderwijs, zijn niet vrij zich te kleden en worden verstoten, bijvoorbeeld door hun man maar daarmee ook door hun familie, uit angst dat se nog een mond aan tafel hebben of vanwege de familie-eer. je bent voorgoed de vrouw van x en daarom ben je veroordeeld tot hoer, door iedereen in je familie en je dorp, als je een nieuwe man zoekt. Dit soort prehistorische vrouwopvattingen maken een scheiding in díe samenleving inderdaad onethisch.

Maar als je vrouw goed opgeleid is en een baan heeft c.q. wel kan vinden en een redelijk normaal denkende familie in een redelijk moderne samenleving, dan kun je toch gewoon weg. Het mag. Die vrouw is zelfstandig genoeg en ze is verantwoordelijk voor haar eigen leven. Tegen die prehistorische achtergrond is het logisch dat je elkaar niet zomaar overlevert aam de wilde beesten. Hoewel dat nu heel anders is, houden mannen zichzelf nog steeds aan de erecode. Mannen gaan pas weg als er een andere partner is. Daar kan ik met mijn verstand niet bij.

Daardoor wordt die nieuwe partner culpoos aan jouw vertrek! Alsof je geschaakt bent door een vrouwelijke lawrence of arabia die je onder haar armen al paardrijdend wegvoert. Nog maar even los van dat het altijd onduidelijk blijft waarom je relatie nu op de klippen liep en je nieuwe partner nooit weet waarom je weg ging, omdat jij zo leuk was of omdat die ander zo stom was. Een man in de eenentwintigste eeuw die geen enkele morele scrupules voelt bij het dragen van een baard en een knotje en een latte macchiato. Kom op hee. Ik vind het onbegrijpelijk.

Een mens is baas over zijn eigen leven en daarmee dus niet aan dat van een ander, kinderen daargelaten. Baas in eigen pelvis. De algehele onderdrukking van vrouwen en het enkele bestaan van de aanrechtsubsidie is geen reden om maar voor eeuwig te blijven hangen aan een kruis bij iemand waar je niets om geeft. Dan ben je een slachtoffer. Terwijl je dan zelf denkt superman te zijn. Hup, stap in en graag ook meteen weer uit die slachtofferrol!

Het is ook nog eens niet eerlijk. Paradoxaal genoeg. Het draagt eraan bij dat je eerste partner geen verantwoordelijkheid over haar eigen leven neemt. Alsof het jouw persoonlijke schuld is, dat er iemand huisvrouw is. Terwijl diegene toch ook zelf een loi-cursusje boekhouden had kunnen volgen de afgelopen twintig jaar. Een vrouw van voor de jaren ’50 kwam ook uit een gezin waar ze op haar 14e in de huishouding moest werken ongeacht haar iq en daarna gezellig thuis zitten met ranja en koekjes. Zo iemand is ook maatschappelijk hulpeloos gemáákt. Toen logisch. Nu niet meer.

Er zijn zelfs in een neoliberale staat voldoende manieren voor een normaal begaafde vrouw om rond te komen. Ongetrouwde vrouwen moeten dat toch ook? Dat er vrouwen zijn die partneralimentatie krijgen van na de jaren ’70 is echt verkeerd. Een bom, juist ook onder de onafhankelijkheid van vrouwen. Want de écht onafhankelijke vrouw moet concurreren met een troela die gewoon duizenden euro in haar schoot geworpen krijgt met niets doen, vanwege een vergissing ooit, die ook nog eens half haar eigen schuld was. Zodat ze nu daarmee haar eigen onrendabele nagelstudio kan beginnen of ze nu getrouwd is of al gescheiden.

Er is geen enkele rem op de perverse uitwassen van partneralimentatie. Hoe rijker een man, hoe rijker de rekening van zijn ex. En als het nog niet genoeg is, dan trouwt ze toch opnieuw! Het faciliteert parasitisme, oneerlijke concurrentie en een vercommercialisering van relaties. Met als gevolg dat mannen zich wel 2x bedenken voor ze nog eens een relatie aangaan. Het geeft het voorbeeld aan jonge vrouwen van nu: niet hard leren maar gewoon een rijke kerel uitzoeken. Zo kan het ook. Zodat alle vrouwen die wel wat van hun leven willen maken, het nog moeilijker hebben dan dat ze het op zichzelf met alle discriminatie erbij al hadden.

Dit is een mooi voorbeeld van wat ik beschreef met stomme jongens maar dan met stomme meisjes. Slachtofferschap van jezelf maakt derden ook slachtoffer. Die stomme meisjes heb ik eerder verwende kutwijven gedoopt. Vervelende vrouwen bestaan. Ze zijn vreselijk. En mannen in een slachtofferrol heb je ook. Ook mannen komen niet altijd op voor zichzelf. Al begrijp ik niet waarom. En dat gaat ten koste van derden. En die derden zijn dan vaak ook weer vrouwen.

Voor mezelf in het zwembad is dat uit nalatigheid en deels masochistisch slachtofferisme. “Ik bind wel weer in!” Maar waarom mannen niet zelf initiatief nemen… het is een ondergerapporteerd kleedkamergeheim.

Ik denk dat het voor mannen ook echt niet zo maar mogelijk is om te scheiden. Daar komt nog eens bij dat ze de eerste zijn die hun huis kwijt raken, wat vaak wel op hun naam staat. Scheiden staat gelijk aan dakloos worden en je kinderen nooit meer zien. Misplaatste verantwoordelijkheid voor een andere volwassene die prima voor zichzelf kan zorgen, leidt tot een extra kruis, dat niemand hoeft te dragen. Eén leven managen is al genoeg ellende.

 

Translate »
×
%d bloggers liken dit: