Is alles ijdelheid
Ik heb een hele fijne zomerjas. Kan tegen de regen. Diepe zakken. Binnenzak -kom daar eens om bij damesjassen! Getailleerd. Niet onwijs sexy, maar wel precies wat ik zocht. Beetje lelijke camelkleur zodat je niet al te veel opvalt in het straatbeeld. Functioneel. Van de V&D. Zo een die je nu HELEMAAL NERGENS meer kan krijgen. Dus nu moet ie wel genaaid en hersteld. Want nergens in de hele wereld vind ik nog zo’n fijne jas.
Wat is de V&D toch overkomen. Zo’n fijne winkel, waar bijna iedereen wel kwam. Op A-locaties. Met spullen die goed genoeg waren maar niet zo belachelijk geprijsd als bij de Bijenkorf. Ik gaf er altijd te veel geld uit, omdat er precies was wat ik zocht. Net die witte jas met diepe zakken. En toch nog net betaalbaar.
Tot er een investeerder langs kwam die ook de Bijenkorf in de portefeuille had en alles aan marketing en logo’s zwart-wit maakte en er niks meer was van wat ik zocht, zelfs geen passende jas. In de laatste jaren voor het faillissement stond ik nog een keer compleet gedesillusioneerd op de roltrap in het gebouw aan het Rokin. Geen jas voor mij? Hoe kan dat nou? De juffrouw aan de kassa die ik nog vroeg naar damesjassen zei dat zij het niet kon bestellen voor me omdat ik het zelf wel online kon bestellen. Ja zeg. Ik kan het Ik ben toch klant, waarom ben ik geen Koning?
Bij de Bijenkorf vind je zoiets nou echt niet. Bij de Bijenkorf hebben ze alleen te dure jassen. Die niet tegen de regen kunnen. Die te lang zijn voor op de fiets. Zonder binnenzakken. Zodat je portemonnee gerold wordt als je ermee naar buiten loopt. Want de bedoelde klandizie houdt de eigen portemonnee ook niet zelf vast. Daar hebben ze mensen veur.
Toen ik er eens bij de Bijenkorf liep voor een jas liefst dezelfde als die ik eerder bij de V&D had gekocht, vond ik niet eens iets dat in de buurt kwam van wat ik zocht. Het waren jassen waar je maximaal een kwartiertje in rond kon flaneren. Veel te warm. Potsierlijk. Te lang. Bontmantelig Zoals prostituees. En als je naar de prijs keek was het ook duidelijk. Alleen met prostitutie is dat nog te financieren.
Van zakenkranten word je niet veel wijzer als je wil weten wat er nou zo mis was (niks dus) met de V&D. Niet genoeg ebita. Te weinig kapitaal. Eigen vastgoed verkocht. Bluh bluh wauwel wauwel. Van mensen in een Bijenkorf pak. Die gaan natuurlijk niet vertellen dat ze de V&D expres gesaboteerd hebben.
De V&D was goed tot het zichzelf niet meer mocht zijn. Tot het dat niet meer was. Toen het een Bijenkorf moest wezen waarin gewone mensen de verplichte overpriced ijdelheid de strot door wordt geramd voor een flink prijskaartje. Een grote nothing burger fabriek.
Niet genoeg winst om de investering er binnen korte tijd uit te halen? Ja wat moet je tegenwoordig voor drugs en wapenhandel erop nahouden om “genoeg winst” te halen. Ik weet t zelf van m’n eigen kleine onderneminkje. Winst heb je nooit genoeg. Je moet gewoon jezelf blijven, want een ander word je toch niet, al doe je nog zo je best. Maar ijdelheid verdraagt dat niet. Wat ijdel is, wil altijd zijn zoals de ander zonder de pijn van de ander.
Durfinvesteerders worden graaikapitalisten genoemd omdat ze van goede bedrijven te veel winst verwachten en zo opsouperen. Ik ken een vrouw van een foute durfinvesteerder en die zei dat het alleen een kwestie was van het bedrijf uitkleden. Binnen een of 2 jaar was elk bedrijf failliet waar de grote durfinvesteerders langs kwamen. Maar ja dan ben je geen investeerder.
Als je t zo ziet is graaikapitalisme meer graaicommunisme. Want als je een bedrijf met al zijn kapitaal en personeel van de markt haalt, alleen om er zelf een jaartje mee naar een 5sterrenhotel in Dubai te kunnen, dan is er weinig kapitalistisch aan. Een markt eigenstandig verwijderen is niet echt wat je noemt “marktdenken”.
Wat het uiteindelijk is waar zoiets als de V&D aan geslachtofferd is, is ijdelheid. De ijdelheid waarmee de Bijenkorf wonderwel zichzelf overal doorheen slaat en die leeg en loos is. De ijdelheid van geldbezitters voor wie het onderste uit de kan nog niet genoeg is.
De nieuwe eigenaars wilden de V&D niet om de winkel zelf. Alle vrolijk gekleurde logos moesten ineens zwart-wit. De afdelingen voor muziek en boeken waren niet sexy genoeg dat moest parfum worden. Duurdere merken. Het moest ineens voortdurend gaan om gepronk. Alles moest zo zijn als bij de Bijenkorf, behalve de kolkende mensenmassa, die moest zo zijn als bij de oude V&D. Maar die kolkende mensenmassa was nu juist bij de V&D omdat die geen trek had in de Bijenkorf.
Dan ben je als eigenaar blijkbaar je eigen mensen uit het oog verloren, je eigen klantenkring van gewone, niet zo ijdele V&D bezoekers, die niet willen snoeven met dure merken maar gewoon een jas willen met veel zakken en die past. Voor niet al te veel maar ietsie meer dan je er anders voor over hebt. Vooruit. De gewone mensenmassa is pas goed genoeg als ze dezelfde prijs per artikel ophoesten als de Bijenkorf. De gewone man is pas goed genoeg als hij geen gewone man is maar een rijke stinkerd die zijn geld uitgeeft aan dingen die de plank misslaan.
Niet iedereen is ijdel. Het leven is beter zonder ijdelheid. IJdelheid is zeker de helft van het probleem dat de V&D geslachtofferd heeft aan de eigen “investeerders”.
Zeker zo belangrijk is het gebrek aan eigenwaarde waar de ijdelheid uit voortkomt, waarmee de oorspronkelijke eigenaars van de V&D zich aan zulke namaakinvesteerders hebben overgeleverd en het teveel aan eigenwaarde van de Bijenkorf dat zelf ook wel weet wat het waard is dat daar voor grof geld in de schappen hangt. Niet alle ijdelheid is ijdelheid.
Niet geloven in jezelf omdat een ander op een grotere zak geld zit. En dat komt niet voort uit zonde maar uit een onbegrepen slachtofferschap. De zonde van een ander wordt onbedoeld aangezien voor succes. De zonde van een ander die hem tijdelijk een zak geld opleverde waarmee hij met een hoop Haagse Bluf jou ervan overtuigt je kop in zijn strop te steken. De zonde waarmee je zo geschoffeerd bent, dat je niet eens weet dat je er zo onder lijdt, alleen omdat je bent gaan denken dat het allemaal maar normaal is dat de hele wereld naar de verdommenis gaat onder ijdelheid, hebzucht en nog heel wat hoofdzonden.
Sommig Kwaad is zo hardnekkig uit te roeien dat de hoogmoed en de ijdelheid die eruit voortkomt, onverslaanbaar lijkt. Soms moet je wel in jezelf gaan geloven omdat dat het enige is wat de totale ineenstorting van het Goede nog kan keren. Al ben je nog zo lelijk. Het is alleen maar je V&D lelijkheid met diepe functionele zakken. Die lelijkheid die er ook mag zijn.