Groen en Leugen
Niet alles wat groen is, is een leugen. Sterker nog, groen is geen leugen. Maar er wordt wel veel groen gelogen. Dingen worden groener gemaakt dan ze zijn, voor de verkoop. Elektrische auto’s is een mooi voorbeeld, omdat die dermate veel stroom vragen, dat de vraag of het wel groen is, in sterke mate afhangt van hoe die stroom daarin kwam. Die vraag wordt maar zelden beantwoord. Stroompalen blijken vaak nucleaire contracten te hebben gesloten, met leveranciers die veel kernenergiecentrales hebben geplaatst en ook zelfs slechter beheerde dan de Nederlandse centrales. Is dat wel wat je echt wil?
Het is belangrijk om in te zien dat het nu juist de goede ideeën zijn die zich lenen voor misbruik. Of dat nu gaat om alles wat kinderen aanspreekt: eenhoorns en regenbogen, om wat natuurliefhebbers aanspreekt: vergroening, of om welk ander marketingverhaal ook. Het haalt je de duivel, de koekoek. De groene klucht. De Klucht. Een klucht kan je alleen aan de hand van de waarheid beoordelen. Maar niet iedereen wil elke waarheid wel kennen. En dat maakt dat de Klucht een behoorlijke Vlucht neemt. Onze samenleving wordt steeds kluchtiger, met omgehakte biomassa bomen voor de groene stroom van auto’s of stadsdeelkantoren.
Als je weet dat het niet goed is, zoals alcohol, dan weet je dat je ermee op moet passen en er voorzichtig mee moet omgaan. Dat als je te veel van de rijpe vruchten eet, je onder tafel ligt. Dan wéét je het, in elk geval. Het aantrekkelijke voor “de duivel” of je dat nu letterlijk neemt of niet, het aantrekkelijke voor wie Kwaad wil doen, is elk verhaal waarvan je dat juist niet weet. Waarvan het niet transparant is of het wel zo goed is als dat wordt beweerd. Als je dus echt kwaad wil doen, dan kun je jezelf hullen in groene praatjes. Als je er ook nog bier en sigaretten bij verkoopt, hebben ze je zo door. Het echte kwade verpakt zich dus, marketingtechnisch gezien, intrinsiek in allerlei moois en niet in allerlei slechts.
Pas als je dat beseft, kun je ook de stap maken naar het niet veroordelen van de eenhoorn of de milieuactivist op zich. De ene milieuactivist is de andere niet. Hebben we het over kleine meisjes? Hebben we het over valse snodaards? Zijn de kleine meisjes gevallen voor de valse snodaards? Het is ook niet de eenhoorn op zich die het probleem is, het probleem is zijn niet-bestaan. Het is de milieuactivist die niet echt milieuactivist is. Het probleem met de klimaatleugen is niet het klimaat, maar de leugen. En vooral de leugenaar erachter. Daarvoor moet je dus weleens een steen optillen om te kijken wat er nu onder zit. Onder een steen kan allerlei ongedierte schuil gaan. Pissebedden. En die maken de aarde los, zodat er wortels kunnen groeien. Hartstikke goed. Als het een slangekuil is, kun je de steen maar beter weer terugleggen met een waarschuwingsbordje erbij.
In de natuur komt weinig echt slechs voor. Parasieten heb je ook, maar die hebben ook een nut. Een parasitaire cyclus is niet in evenwicht en kan niet oneindig voortbestaan. Die parasieten bestrijden andere parasieten als de natuur net even uit evenwicht was. Toevallig blijken veel parasieten nu net mensen te moeten hebben. Is dat nu toeval? Zelf ben ik getroffen door een parasiet toen ik op vakantie was. Teek. Op mijn hoofd. Nu zat die teek daar naar alle waarschijnlijkheid niet omwille van mij. De tekenkolonie aldaar moest het niet hebben van onnozele wandelaars zoals ik. Mijn energiebelasting was nihil. Ik stond niemand echt in de weg, of misschien toch maar ik was er ook maar uit een beperkte wil. De teek was eigenlijk uit op voorbijgrazende koeien. Daaraan is een overvloed en daardoor is er ook best een plek voor een kolonie teken. Als de boer voortaan een ander weilandje zoekt, bijvoorbeeld omdat er hinderlijke teken zitten, sterft de kolonie vanzelf uit. Zo brengt een kolonie mensen zijn eigen pech met zich mee.
De natuur zoekt naar evenwicht. Daar moet je als mens niet teveel tegenwerking aan geven, anders werkt de natuur tegen je. Teveel boskap leidt tot wateroverlast. Teveel stroomgebruik leidt tot kortsluiting. Teveel van het goede leidt tot het slechte, zodat het evenwicht dat je verstoord hebt, weer terug is.