Het slachtofferschap van de blanke man
Als je erop let, zie je het nog veel vaker.
Een jonge uitzendkracht vertelt me dat hij op een gymnasium heeft gezeten. Hij is jeugdtrainer en een knappe verschijning. Hij doet zijn beklag over het grote aantal vrouwelijke HR-medewerkers. Iedereen in het uitzendbureau is vrouw. Dat valt hem op. Zij zijn allemaal op basis van hun knappe voorkomen geselecteerd. Als man maak je geen schijn van kans.Sorry? Ik wist niet dat de jonge afgestudeerde mannen met een goede diploma, een goede school, werkervaring bij een van de grotere multinationals het zo ontzettend moeilijk hadden in hun leven. Ik wist niet dat intercedent zo’n geambiëerde topfunctie was.
Een meer dan twee meter lange man vertelde mij van een vergelijkbare aanvaring. Er kwamen twee alcoholisten om hem heen staan op een plek waar nu eenmaal altijd veel alcoholisten staan. Hij stond daar ook en wilde niet weg. Hij voelde zich hierdoor bedreigd en dacht, de eerste klap is een daalder waard. Hij deelde een ferme stoot uit, kreeg die ook terug en viel toen pardoes op de grond. Hij was door de klap flink beschadigd geraakt. Waarom was hij niet in een beter gesitueerd dorp geboren?
Ik was ontzet. Op dezelfde plek word ik ook elke keer opnieuw geconfronteerd met dit soort opdringerige types. Maar ik ga nog niet meteen op de vuist. Dan overleef ik het als geboren vrouw en dus überslachtoffer van het zwakke geslacht, niet. Die schoften zeggen dan dingen als “grote tieten” en “hee schatje, kom eens hier” en dan schreeuw ik hoogstens wat. Zoals “Waar bemoeit u zich mee, meneer”. Verder laat ik me niet kisten en vervolg gewoon mijn eigen weg. Vaak gaan de opdringerige types dan vanzelf opzij. Vooral als je niet bang bent.
Soms blijken het nog aardige schoften ook nog. Ik heb weleens ondervonden dat je erop af moet stappen en vragen, “mag ik naast u zitten meneer?” Om er achter te komen dat junkies vervolgens breed voor je opzij gaan en ook tijdelijk even ophouden met hun based coke opwarmen in het bushokje. Je gaat er toch niet meteen op los timmeren omdat je een beetje bang bent? Wat is dat voor slachtofferschap? Het idee van slachtofferschap is dat je geen dader bent! Niet dat je zomaar op de vuist mag. En bovendien, wat is hij nou bang? Hij heeft alle reden om niet bang te zijn, boomlange, stevige vent. Hij heeft alles mee. Waarom ziet hij dat zelf niet?
Je bent blank. Blond. Man. Blauwogig. Gereformeerd. En getrouwd met iemand die je vaatwasser uitruimt. Met twee kinderen en een huis, een grote auto voor de deur, een gunstige hypotheek en alles wat een mensenhart verder nog kan wensen. Hoe haal je het in je bolle hoofd dat jij zielig bent? Was dat omdat er een Marokkaan door je straat liep of omdat je de auto niet voor de deur kon parkeren maar 3 plaatsen verderop? Ben je nu een geknuppeld zeehondje? Heb je Auschwitz meegemaakt? Sleep je je uitgemergelde zelfje iedere dag naar de LIDL om daar van je laatste centjes een pak rijstwafels te kopen? Slaat je vrouw je elke dag dronken in elkaar als je thuis komt? Word je iedere dag opnieuw met de dood bedreigd door je moeder die bij de eerstedebeste opmerking een vleesmes op je neus zet?
Het is in mijn ogen groot onrecht dat je niet mag klagen, over iemand die zijn beklag doet. Iemand’s gevoel is altijd maar terecht. Zelfs als het gevoel elke feitelijke grondslag mist, als het gevoel daarnaast ook nog vals, opruiend en hufterig egocentrisch is. Zelfs als het tijd wordt voor een ander gevoel, dan nog hoort zo iemand daar blijkbaar niet op te worden aangesproken. Je mag het benoemen maar niet over zijn gevoel oordelen. Nee, daar moet je ze nog in gaan erkennen ook.
Die erkenning wil ik hen daarom graag geven. Ach wat hebben ze het moeilijk, die blanke mannen van nu. Het BTW-tarief voor verbouwingen van bestaande bouw is stiekem toch weer verhoogd naar 21%. Hoe kan ik hun handje vasthouden? Waarom is er geen opvangcentrum voor de zielige blanke man. Die kinderopvang wordt ook steeds maar duurder. Het land is inderdaad volledig naar de klote. Is giro 555 al geopend? Is er een reden waarmee we tot hun hoofdjes kunnen doordringen of zit er niets anders op dan die knurftjes zo slaan, dat ze echt reden hebben tot klagen?