Geen mening is ook maar een mening, hoor

Iemand vindt iets belachelijks. Hij heeft een hele domme mening. Jij gaat met hem de discussie aan, want je weet precies hoe het zit en je wil het hem uitleggen. Je hebt na een kwartiertje praten al zijn argumenten succesvol weerlegd. Zelfs alle mogelijke argumenten die hij had kunnen hebben, als hij zo slim was om die te zeggen, die heb je ook van tafel geveegd. Het is nu echt overduidelijk. Dit is een domoor. Jij hebt gelijk. Maar hij zegt nog steeds  niet “O, wat ben ik een domoor. Jij hebt eigenlijk helemaal gelijk.” Nee, hij houdt desondanks, koppig als een ezel, gewoon voet bij stuk. 

Mootjes

Verdwaasd over zulke domheid kijk je op naar de menigte die zich ondertussen heeft gevormd. Sommige mensen zijn het met je eens. Het is echt een domoor. Het is volstrekt in tegenspraak met elk aan de mensheid bekend feit. Maar de meesten halen hun schouders op. “Lekker belangrijk, ik was net bezig met een pak melk drinken.” Jah. Moet ook gebeuren, he. Een pak melk drinken. En er is er ook een tussen, die zegt “jullie zijn allebei kwasten, wat jullie zeggen, slaat allebei helemaal nergens op.” Terwijl wat jij zegt, wel degelijk hout snijdt. En nog een andere die is pas echt dom. Die zegt dat die domoor nog een punt heeft ook.

Hoe bestaat het. Terwijl je dat argument dat hij daarvoor had gegeven, al helemaal in mootjes had gehakt. Je had er geen spaan van heel gelaten. Je begrijpt er niets van. Al die mensen moeten het met jou eens zijn. Maar ze lopen weg. In plaats van dat je glorieus gelijk krijgt en op handen zou moeten worden gedragen, lopen de meeste mensen weg. Alleen die domoor blijft over en die andere, die zegt dat die domoor een punt heeft. Die twee kijken jou nou heel boos aan. Nu moet jij nog hard weghollen om te voorkomen, dat ze je een blauw oog slaan.

Lolobal

Dat had ik dan op het schoolplein. Terwijl ik al het gelijk van de wereld had. Mijn naam stond er zelfs op. ZaZ heeft gelijk. En de leraar kwam er nog bij en die ging nog boos op me worden ook, omdat ik ruzie stond te zoeken. Terwijl ik dus gelijk had! Ja, daar gaat het dus niet meer om. Volgens hun dan he. Volgens mij nog steeds. Ik had ervoor moeten zorgen, dat die mensen niet achter zo’n charlatan gingen staan. Dat die zwijgende massa kinderen ook allemaal hadden ingezien dat ZaZ echt heel erg duidelijk gelijk had.  Ik had het nóg duidelijker uit moeten leggen!

Ik weet niet eens meer waar het over ging. Het moet over een kinderspelletje gegaan zijn. Ik dacht aan of je oog eruit kon ploppen met een maneschijf. Of dat met een lolobal de kleine bal boven moet of juist onder. Allerlei gewichtige levensvragen voor kinderen uit de jaren ’80. Natuurlijk moet de kleine bal boven. Anders stuiter je hem eruit. Iedereen snapt dat! Het was beslist zoiets. Maar het had net zo goed de oorlog in Irak kunnen zijn.

Gaat het om gelijk hebben? Je hebt altijd wel ergens mensen die zeggen dat het niet gaat om gelijk hebben maar om gelijk krijgen. Wat een ongelooflijke sukkels zijn dat. De mensen, die zeggen dat het gaat om gelijk krijgen… die krijgen géén gelijk van mij. Hebben zij even pech. Daar gaat hun theorie. Die gaan van mij dus echt niet gelijk krijgen, never nooit. Echt niet. Waarom niet? Omdat ik gelijk heb. Als de waarheid niet meer gezegd mag worden, dan is het einde zoek. Dus Netanyahu en Hamas of wie er bij jullie ook de baas is, hebben jullie dat nu eindelijk begrepen? Een banaan moet je aan de bóvenkant openmaken, bij dat stengeltje dus. Zo is het gemaakt. Iedereen weet dat.

Theekransje

Een vriend van mij zegt daarom altijd: het gaat niet om gelijk maar om geluk. Wij hebben allemaal gelijk en nu gaan we gelukkig zijn. Hij kan dat zeggen. Ik niet. Ik vind dat ontzettend moeilijk. Wat nou, wij hebben allemaal gelijk. Ja ik heb gelijk en die ander heeft geen gelijk. Die vriend van mij heeft het dan ineens ergens anders over. Omdat die ander dat ook doet. Die domoor nodigt je uit om er een knokpartij van te maken en mijn vriend maakt er dan ineens een theekransje van. Nou das een heel gezellig theekransje, maar ik heb nog steeds gelijk.

Waar het om gaat is, mensen die het niet meer om de waarheid gaat, bloot te leggen. Als het ze niet meer om waarheid gaat, dan willen ze er een oorlog van maken. Dan is het hij tegen de rest. En waarom in vredesnaam? Omdat hij een te groot ego heeft om te bekennen dat een lolobal echt omgedraaid moet worden, omdat je anders de bal eruit trapt? Daar ga je toch geen oorlog om beginnen. Er is maar een waarheid. En de definitie van waarheid is waarheid + een beetje liefde. En liefde is liefde + een beetje waarheid.

Daar heb je die vriend van mij weer, met zijn theekransje. Daar moeten we dan maar gaan zitten. NOU VOORUIT DAN MAAR. Ik zit daar dan nog met een sjagrijnige frons, passief agressief thee te drinken. Maar die oorlogshitser met zijn gebrek aan inzicht in de werking van loloballen, die drinkt nu ook thee en dat is beter dan dat hij mij een blauw oog slaat, met een kapotte lolobal. Ik zei toch, dat die lolobal kapot zou gaan! En als het kopje thee dan eenmaal op is, dan zegt die domoor ineens: “maar je kan een lolobal ook omdraaien, dat is misschien wel gemakkelijker”. “Ja, dat zei ik toch de hele tijd.” “Hou je nou nooit op.?” “Nee, ik hou echt nooit op nee. Probeer je lolobal-klets maar bij iemand anders. Wist je dat honing in de thee veel lekkerder en gezonder is dan suiker?”